Oddech

Powietrze jest w Twoich płucach od około 30. sekundy po porodzie. Twój pierwszy oddech zawierał jakieś 50 ml powietrza - tyle, co buteleczka perfum, którą możesz wnieść na pokład samolotu. Dziś każdy oddech to około pół litra powietrza, czyli dziesięć razy więcej. Co minutę wykonujesz ich 18. Dziennie ok. 26 tys. Do tego wszystkiego można się naprawdę dobrze przyzwyczaić. Ważnym krokiem poznania tego co dzieje się wokół Ciebie jest trening powietrznej uważności. Ułatwia on świadomą ocenę stanu powietrza, które wpada do Twoich płuc. W dalszej części znajdziesz instrukcję, jak zwiększać swoją uważność.

Zacznę jednak od początku - od biologicznego mechanizmu kontroli Twojego oddechu. Odpowiada za nią pień mózgu. Znajduje się on u podstawy czaszki i jest otoczony oponami mózgowo-rdzeniowymi. Składa się z trzech części: śródmózgowia (kontrola wzroku), mostu (kontrola ruchu) i rdzenia przedłużonego (właśnie kontrola oddechu). Przechodzi on płynnie w rdzeń kręgowy - autostradę komunikacyjną całego ciała. 

Nie wszystkimi reakcjami pnia mózgu jesteś w stanie kierować. Rdzeń przedłużony odbiera z kolei sygnały z trzech głównych źródeł: kory mózgowej, chemoreceptorów i mechanoreceptorów. 

To co przede wszystkim jesteś w stanie kontrolować to impulsy z kory mózgowej. Gdy mówisz, śpiewasz czy wymiotujesz, oddech odpowiednio się dostosowuje. Podobnie, gdy wstrzymujesz oddech, aby pokazać ile wytrzymasz pod wodą. 

Chemoreceptory reagują na poziom dwutlenku węgla i tlenu we krwi. Gdy wzrasta ilość tego pierwszego, Twój oddech ulegnie automatycznie przyspieszeniu. 

Mechanoreceptory kontrolują proces rozciągnięcia płuc przy wdechu. Wysyłają sygnały skracające wdech i uruchamiające wydech. Dzięki temu Twoje płuca nie pękają, doprowadzone do nadmiernego rozciągnięcia.

Niestety na dalsze etapy procesu oddychania nie masz już właściwie żadnego wpływu. Jedyne co możesz zrobić to zadbać, aby do Twoich płuc wpadało, jak najczystsze powietrze.